| 29–31.10. | Spowiedź przed uroczystością Wszystkich świętych codziennie podczas adoracji Najświętszego Sakramentu o 1730 |
| 01.11. | uroczystość Wszystkich świętych |
| 700, 900 | Msze święte w kościele |
| 1400 | Procesja wypominkowa na cmentarzu |
| około 1445 | Msza święta na cmentarzu |
Uwaga: w uroczystość Wszystkich świętych nie będzie Mszy świętej o godzinie 1100!
Uroczystość Wszystkich świętych — jak każda uroczystość w Kościele — ma charakter bardzo radosny. Wspominamy bowiem dzisiaj wszystkich tych, którzy żyli przed nami i wypełniając w swoim życiu Bożą wolę, osiągnęli wieczne szczęście przebywania z Bogiem w niebie. Kościół wspomina nie tylko oficjalnie uznanych świętych (czyli tych beatyfikowanych i kanonizowanych), ale także wszystkich wiernych zmarłych, którzy już osiągnęli zbawienie i przebywają w niebie. Widzi w nich swoich orędowników u Boga i przykłady do naśladowania. Wstawiennictwa wszystkich świętych wzywa się w szczególnie ważnych wydarzeniach życia Kościoła. Śpiewa się wówczas litanię do wszystkich świętych, która należy do najstarszych litanijnych modlitw Kościoła, i jako jedyna występuje w księgach liturgicznych (w liturgii Wigilii Paschalnej; ponadto także w obrzędzie poświęcenia kościoła i ołtarza oraz w obrzędzie święceń).
W pierwszych wiekach chrześcijaństwa w Kościele nie wspominano żadnych świętych. Najwcześniej zaczęto oddawać cześć Matce Bożej. Potem kultem otoczono męczenników, nawiedzając ich groby w dniu narodzin dla nieba, czyli w rocznicę śmierci. W IV wieku na wschodzie obchodzono jednego dnia wspomnienie wszystkich męczenników. Z czasem zaczęto pamiętać o świątobliwych wyznawcach: papieżach, mnichach i dziewicach. Większego znaczenia uroczystość wszystkich świętych nabrała za czasów papieża Bonifacego IV (+ 615), który zamienił pogańską świątynię, Panteon, na kościół Najświętszej Maryi Panny i Wszystkich Męczenników. Uroczystego poświęcenia świątyni wraz ze złożeniem relikwii męczenników dokonano 13 maja 610 roku. Rocznicę poświęcenia obchodzono co roku z licznym udziałem wiernych, a sam papież brał udział we mszy świętej stacyjnej. Już około roku 800 wspomnienie wszystkich świętych obchodzone było w Irlandii i Bawarii, ale 1 listopada. Za papieża Grzegorza IV (828–844) cesarz Ludwik rozciągnął święto na całe swoje państwo. W 935 roku Jan XI rozszerzył je na cały Kościół. W ten sposób lokalne święto Rzymu i niektórych Kościołów stało się świętem Kościoła powszechnego.
Tego dnia, po południu, po nieszporach lub niezależnie od nich, na cmentarzu odprawia się procesję żałobną ze stacjami. Od południa dnia wszystkich świętych i przez cały dzień zaduszny w kościołach i kaplicach publicznych można uzyskać odpust zupełny, ale tylko jeden raz. Warunki zyskania odpustu są następujące:
- pobożne nawiedzenie kościoła lub kaplicy,
- odmówienie "Ojcze nasz" i "Wierzę w Boga",
- dowolna modlitwa w intencjach Ojca świętego,
- stan łaski uświęcającej i przyjęcie Komunii świętej.
W dniach 01–08.11. można także pozyskać odpust zupełny za nawiedzenie cmentarza pod wyżej wymienionymi warunkami. W pozostałe dni roku za nawiedzenie cmentarza pozyskuje się odpust cząstkowy.
| 02.11. | wspomnienie Wszystkich wiernych zmarłych (dzień zaduszny) |
| 1000, 1800 | Msze święte w kaplicy na cmentarzu |
Uwaga: we wspomnienie Wszystkich wiernych zmarłych nie będzie spowiedzi pierwszopiątkowej!
Kościół wspomina tego dnia w liturgii wszystkich wierzących w Chrystusa, którzy odeszli już z tego świata, a teraz przebywają w czyśćcu. Przekonanie o istnieniu czyśćca jest jednym z dogmatów naszej wiary.
Obchód dnia zadusznego zainicjował w 998 roku św. Odylon (+ 1048) — czwarty opat klasztoru benedyktyńskiego w Cluny (Francja). Praktykę tę początkowo przyjęły klasztory benedyktyńskie, ale wkrótce za ich przykładem poszły także inne zakony i diecezje. W XIII wieku święto rozpowszechniło się na cały Kościół zachodni. W wieku XIV zaczęto urządzać procesję na cmentarz do czterech stacji. Piąta stacja odbywała się już w kościele, po powrocie procesji z cmentarza. Przy stacjach odmawiano modlitwy za zmarłych i śpiewano pieśni żałobne. W Polsce tradycja dnia zadusznego zaczęła się tworzyć już w XII wieku, a z końcem wieku XV była znana w całym kraju. W 1915 roku papież Benedykt XV na prośbę opata-prymasa benedyktynów zezwolił, aby tego dnia każdy kapłan mógł odprawić trzy Msze święte: w intencji poleconej przez wiernych, za wszystkich wiernych zmarłych i według intencji Ojca Świętego.
Za pobożne odwiedzenie cmentarza w dniach od 01 do 08.11. i jednoczesną modlitwę za zmarłych można uzyskać odpust zupełny.