4. niedziela adwentu
|
||||
|
Pierwsze czytanie |
Iz 7, 10–14 | |||
|
Czytanie z Księgi proroka Izajasza Pan przemówił do Achaza tymi słowami: «Proś dla siebie o znak od Pana, Boga twego, czy to głęboko w Szeolu, czy to wysoko w górze!» Lecz Achaz odpowiedział: «Nie będę prosił i nie będę wystawiał Pana na próbę». Wtedy rzekł Izajasz: «Słuchajcie więc, domu Dawidowy: Czyż mało wam uprzykrzać się ludziom, iż uprzykrzacie się także mojemu Bogu? Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel». Oto słowo Boże. |
||||
|
Psalm responsoryjny |
Ps 24 (23), 1b–2. 3–4b. 5–6 (R.: por. 7c i 10b) | |||
|
Przybądź, o Panie, Tyś jest Królem chwały. Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, Kto wstąpi na górę Pana, On otrzyma błogosławieństwo od Pana |
||||
|
Drugie czytanie |
Rz 1, 1–7 | |||
|
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian Paweł, sługa Chrystusa Jezusa, z powołania apostoł, przeznaczony do głoszenia Ewangelii Bożej, którą Bóg przedtem zapowiedział przez swoich proroków w Pismach świętych. Jest to Ewangelia o Jego Synu – pochodzącym według ciała z rodu Dawida, a ustanowionym według Ducha Świętości pełnym mocy Synem Bożym przez powstanie z martwych – o Jezusie Chrystusie, Panu naszym. Przez Niego otrzymaliśmy łaskę i urząd apostolski, aby ku chwale Jego imienia pozyskiwać wszystkich pogan dla posłuszeństwa wierze. Wśród nich jesteście i wy, powołani przez Jezusa Chrystusa. Do wszystkich przez Boga umiłowanych, powołanych świętych, którzy mieszkają w Rzymie: łaska wam i pokój od Boga, ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa! Oto słowo Boże. |
||||
|
Śpiew przed ewangelią |
Mt 1, 23 | |||
|
Alleluja, alleluja, alleluja. Oto dziewica pocznie i porodzi Syna, |
||||
|
Ewangelia |
Mt 1, 18–24 | |||
|
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto Anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, on bowiem zbawi swój lud od jego grzechów». A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: «Oto dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel», to znaczy Bóg z nami. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił Anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie. Oto słowo Pańskie. |
||||
uroczystość Narodzenia Pańskiego
|
||||
|
Pierwsze czytanie |
Iz 9, 1–3. 5–6 | |||
|
Czytanie z Księgi proroka Izajasza Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło. Pomnożyłeś radość, zwiększyłeś wesele. Rozradowali się przed Tobą, jak się radują w żniwa, jak się weselą przy podziale łupu. Bo złamałeś jego ciężkie jarzmo i drążek na jego ramieniu, pręt jego ciemięzcy, jak w dniu porażki Madianitów. Albowiem dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go imieniem: «Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju». Wielkie będzie Jego panowanie w pokoju bez granic na tronie Dawida i nad jego królestwem, które on utwierdzi i umocni prawem i sprawiedliwością, odtąd i na wieki. Zazdrosna miłość Pana zastępów tego dokona. Oto słowo Boże. |
||||
|
Psalm responsoryjny |
Ps 96 (95), 1–2a. 2b–3. 11–12. 13 (R.: por. Łk 2, 11) | |||
|
Dziś się narodził Chrystus Pan, Zbawiciel. Śpiewajcie Panu pieśń nową, Każdego dnia głoście Jego zbawienie. Niech się radują niebiosa i ziemia weseli, Przed obliczem Pana, który już się zbliża, |
||||
|
Drugie czytanie |
Tt 2, 11–14 | |||
|
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Tytusa Umiłowany: Oto słowo Boże. |
||||
|
Śpiew przed ewangelią |
Por. Łk 2, 10–11 | |||
|
Alleluja, alleluja, alleluja. Zwiastuję wam radość wielką, |
||||
|
Ewangelia |
Łk 2, 1–14 | |||
|
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym świecie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Podążali więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Powiła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Wtem stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. i rzekł do nich anioł: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie». I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: «Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom, w których sobie upodobał». Oto słowo Pańskie. |
||||
uroczystość Narodzenia Pańskiego
|
||||
|
Pierwsze czytanie |
Iz 62, 11–12 | |||
|
Czytanie z Księgi proroka Izajasza Oto, co Pan obwieszcza wszystkim krańcom ziemi: Oto słowo Boże. |
||||
|
Psalm responsoryjny |
Ps 97 (96), 1 i 6. 11–12 | |||
|
Światło zabłyśnie, bo Pan się narodził. Pan króluje, wesel się, ziemio, Światło wschodzi dla sprawiedliwego |
||||
|
Drugie czytanie |
Tt 3, 4–7 | |||
|
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Tytusa Umiłowany: Oto słowo Boże. |
||||
|
Śpiew przed ewangelią |
Łk 2, 14 | |||
|
Alleluja, alleluja, alleluja. Chwała Bogu na wysokościach, |
||||
|
Ewangelia |
Łk 2, 15–20 | |||
|
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili między sobą: «Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił». Udali się też pośpiesznie i znaleźli Maryję, Józefa oraz leżące w żłobie Niemowlę. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli, co im zostało objawione o tym dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, zdumieli się tym, co im pasterze opowiedzieli. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to zostało przedtem powiedziane. Oto słowo Pańskie. |
||||
uroczystość Narodzenia Pańskiego
|
||||
|
Pierwsze czytanie |
Iz 52, 7–10 | |||
|
Czytanie z Księgi proroka Izajasza O jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna radosnej nowiny, który ogłasza pokój, zwiastuje szczęście, który obwieszcza zbawienie, który mówi do Syjonu: «Twój Bóg zaczął królować». Głos! Twoi strażnicy podnoszą głos, razem wznoszą okrzyki radosne, bo oglądają na własne oczy powrót Pana na Syjon. Zabrzmijcie radosnym śpiewem, wszystkie ruiny Jeruzalem! Bo Pan pocieszył swój lud, odkupił Jeruzalem. Pan obnażył już swe ramię święte na oczach wszystkich narodów; i wszystkie krańce ziemi zobaczą zbawienie naszego Boga. Oto słowo Boże. |
||||
|
Psalm responsoryjny |
Ps 98 (97), 1bcde. 2–3b. 3c–4. 5–6 (R.: por. 3cd) | |||
|
Ziemia ujrzała swego Zbawiciela. Śpiewajcie Panu pieśń nową, Pan okazał swoje zbawienie, Ujrzały wszystkie krańce ziemi Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry, |
||||
|
Drugie czytanie |
Hbr 1, 1–6 | |||
|
Czytanie z Listu do Hebrajczyków Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców naszych przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat. Ten Syn, który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach. On o tyle stał się większy od aniołów, o ile odziedziczył dostojniejsze od nich imię. Do którego bowiem z aniołów powiedział Bóg kiedykolwiek: «Ty jesteś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem»? I znowu: «Ja będę Mu ojcem, a on będzie Mi Synem»? A skoro ponownie wprowadzi Pierworodnego na świat, powie: «Niech Mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży». Oto słowo Boże. |
||||
|
Śpiew przed ewangelią |
. | |||
|
Alleluja, alleluja, alleluja. Zajaśniał nam dzień święty, |
||||
|
Ewangelia |
J 1, 1–18 | |||
|
Słowa Ewangelii według Świętego Jana Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, z tego, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz został posłany, aby zaświadczyć o światłości. Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego — którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili. A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od ojca, pełen łaski i prawdy. Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: «Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie». Z Jego pełności wszyscy otrzymaliśmy – łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało dane za pośrednictwem Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział; ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie ojca, o Nim pouczył. Oto słowo Pańskie. |
||||
świętego Szczepana, pierwszego męczennika
|
||||
|
Pierwsze czytanie |
Dz 6,8–10; 7,54–60 | |||
|
Czytanie z Dziejów Apostolskich Szczepan pełen łaski i mocy działał cuda i znaki wielkie wśród ludu. Niektórzy zaś z synagogi, zwanej synagogą Libertynów i Cyrenejczyków, i Aleksandryjczyków, i tych, którzy pochodzili z Cylicji i z Azji, wystąpili do rozprawy ze Szczepanem. Nie mogli jednak sprostać mądrości i Duchowi, z którego natchnienia przemawiał. Gdy usłyszeli to, co mówił, zawrzały gniewem ich serca i zgrzytali zębami na niego. A on pełen Ducha Świętego patrzył w niebo i ujrzał chwałę Bożą i Jezusa, stojącego po prawicy Boga. I rzekł: „Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga”. A oni podnieśli wielki krzyk, zatkali sobie uszy i rzucili się na niego wszyscy razem. Wyrzucili go poza miasto i kamienowali, a świadkowie złożyli swe szaty u stóp młodzieńca, zwanego Szawłem. Tak kamienowali Szczepana, który modlił się: „Panie Jezu, przyjmij ducha mego!” A gdy osunął się na kolana, zawołał głośno: „Panie, nie poczytaj im tego grzechu”. Po tych słowach skonał. Oto słowo Boże. |
||||
|
Psalm responsoryjny |
Ps 31,3cd–4.6 i 8ab.16–17 | |||
|
W ręce Twe, Panie, składam ducha mego. Bądź dla mnie skałą schronienia, W ręce Twoje powierzam ducha mego: W Twoim ręku są moje losy, |
||||
|
Śpiew przed ewangelią |
Ps 118,26a i 27a | |||
|
Alleluja, alleluja, alleluja. Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie, |
||||
|
Ewangelia |
Mt 10,17–22 | |||
|
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza Jezus powiedział do swoich Apostołów: „Miejcie się na baczności przed ludźmi. Będą was wydawać sądom i w swych synagogach będą was biczować. Nawet przed namiestników i królów będą was wodzić z mego powodu, na świadectwo im i poganom. Kiedy was wydadzą, nie martwcie się o to, jak ani co macie mówić. W owej bowiem godzinie będzie wam poddane, co macie mówić. Gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was. Brat wyda brata na śmierć i ojciec syna; dzieci powstaną przeciw rodzicom i o śmierć ich przyprawią. Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony’. Oto słowo Pańskie. |
||||
niedziela świętej Rodziny
|
||||
|
Pierwsze czytanie |
Syr 3, 2–6. 12–14 | |||
|
Czytanie z Mądrości Syracha Pan uczcił ojca przez dzieci, a prawa matki nad synami utwierdził. Kto czci ojca, zyskuje odpuszczenie grzechów, a kto szanuje matkę, jakby skarby gromadził. Kto czci ojca, radość mieć będzie z dzieci, a w czasie modlitwy będzie wysłuchany. Kto szanuje ojca, długo żyć będzie, a kto posłuszny jest Panu, da wytchnienie swej matce. Synu, wspomagaj swego ojca w starości, nie zasmucaj go w jego życiu. a jeśliby nawet rozum stracił, miej wyrozumiałość, nie pogardzaj nim, choć jesteś w pełni sił. Miłosierdzie względem ojca nie pójdzie w zapomnienie, w miejsce grzechów zamieszka u ciebie. Oto słowo Boże. |
||||
|
Psalm responsoryjny |
Ps 128 (127), 1b–2. 3. 4–5 (R.: 1b) | |||
|
Szczęśliwy człowiek, który służy Panu. Szczęśliwy człowiek, który służy Panu Małżonka twoja jak płodny szczep winny Tak będzie błogosławiony człowiek, |
||||
|
Drugie czytanie |
Kol 3, 12–21 | |||
|
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Kolosan Bracia: Na to zaś wszystko przywdziejcie miłość, która jest spoiwem doskonałości. a w sercach waszych niech panuje pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele. I bądźcie wdzięczni. Słowo Chrystusa niech w was mieszka w całym swym bogactwie: z całą mądrością nauczajcie i napominajcie siebie, psalmami, hymnami, pieśniami pełnymi ducha, pod wpływem łaski śpiewając Bogu w waszych sercach. A cokolwiek mówicie lub czynicie, wszystko niech będzie w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego. Żony, bądźcie poddane mężom, jak przystało w Panu. Mężowie, miłujcie żony i nie okazujcie im rozjątrzenia. Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim, bo to jest miłe w Panu. Ojcowie, nie rozdrażniajcie waszych dzieci, aby nie traciły ducha. Oto słowo Boże. |
||||
|
Śpiew przed ewangelią |
Kol 3, 15a. 16a | |||
|
Alleluja, alleluja, alleluja. W sercach waszych niech panuje pokój Chrystusowy; |
||||
|
Ewangelia |
Mt 2, 13–15. 19–23 | |||
|
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza Gdy mędrcy się oddalili, oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: «Wstań, weź dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał dziecięcia, aby Je zgładzić». On wstał, wziął w nocy dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu; tam pozostał aż do śmierci Heroda. Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez Proroka: «z Egiptu wezwałem Syna mego». A gdy Herod umarł, oto Józefowi w Egipcie ukazał się Anioł Pański we śnie i rzekł: «Wstań, weź dziecię i Jego Matkę i idź do ziemi Izraela, bo już umarli ci, którzy czyhali na życie dziecięcia». On więc wstał, wziął dziecię i Jego Matkę i wrócił do ziemi Izraela. Lecz gdy posłyszał, że w Judei panuje Archelaos w miejsce ojca swego, Heroda, bał się tam iść. Otrzymawszy zaś we śnie nakaz, udał się w okolice Galilei. Przybył do miasta zwanego Nazaret i tam osiadł. Tak miało się spełnić słowo Proroków: «Nazwany będzie Nazarejczykiem». Oto słowo Pańskie. |
||||
17 stycznia 2021 00:00